Dag 75: El Colmenar-Jimena de la Frontera (25 km)
´Estoy perdido!´ (Ik ben verdwaald.) Dat ik deze woorden nog eens ´in het echt´ tegen een Spaanse landarbeider mag uitspreken! ´Busco la carretera.´ (Ik zoek de autoweg.) ´¿Es possible?´ Mijn Spaanse les is dus niet voor niets geweest, en ook het verzoek aan mijn nieuwe vriend niet tevergeefs. Hij wijst mij de weg over zijn erf, langs vier vervaarlijk loslopende waakhonden, naar de A-405, die mij vervolgens een veilige route biedt naar Jimena.
Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Gesterkt door de positieve ervaring van gisteren (het volgen van ongemarkeerde binnenweggetjes) probeer ik vandaag opnieuw wat kilometers af te snoepen van het wandelschema. Het ´witte´ paadje is aanvankelijk veelbelovend, maar ontaardt na een half uur in een web van vertakkende boerenweggetjes, waarvan met geen mogelijkheid meer te zeggen is, welke correspondeertmet de route op mijn kaart. Na een korte klim naar een heuveltje, stel ik eerlijk vast: ik ben nu echt de weg kwijt.
Tijd voor een rigoureuze ingreep. Links in het dal zie ik een boerenerf, waarvan ik vrijwel zeker weet dat die aan de hoofdweg ligt. Dus afdalen over steile veepaadjes, de drooggevallen rivier oversteken, en weer klimmen naar het hek en de schuur, waar een vrolijke Spanjaard mij gadeslaat. ´¿Que tal?´ (Hoe gaat het?) Nou ja, om heel eerlijk te zijn: ´Estoy perdido!´
Reacties
Reacties
En je smartphone dan? Google Maps, buienradar?
Geen smartphone dus(dacht ik) en daarmee houd je het leven daar spannend. Verdwalen, maar dat hoort er toch bij. Nou ja , ik weet niet beter, zeker als je wilt 'afsnijden', in het Indonesisch: jalan potong( in het Spaans weet ik het niet) en dat eindigt altijd bij aardige mensen.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}