Zoals elk strijdplan nooit het eerste contact met de vijand overleeft, sneuvelt elk al te gedetailleerd reisschema op de eerste dag. Wat kan er dan al fout gaan? vraag je je af.Stel je voor: Santiago Aeropuerto, een optimistische reiziger wachtend bij de bagageband, wachtend bij de bagageband... Enfin, je kunt bedenken wat er gebeurde. Of: juist niet gebeurde. Ik ben dus nu ´pelgrim zonder bagage´.

Na een keer een lelijk woord geroepen te hebben, toch maar over tot de orde van de dag. Wat te doen? Mijn reisplan biedt uitkomst: Over een week brengt mijn schema me terug in Santiago. Op deze manier heeft Iberia/Vueling een week de tijd om mijn rugzak te traceren. Ik denk dat ik de eerste wandelweek (Finisterre-Santiago) kan lopen met minimale bepakking (= de handbagageaangevuld met inderhaast ingekochte tandpasta, rugzak, scheermes en zeep). Zo was ik gisteren, in plaats van de kathedraal van Santiago te bewonderen, druk in de weer in de plaatselijk drogist, op zoek naar de zeep. Zeep, zeep, wat is zeep in het Spaans? Ik voelde me even Ernie in de badkuip.

Zaterdag wordt een cruciale dag. Is mijn rugzak terecht, en kan ik zonder vertraging verder op weg? Of niet? Aan dat laatste durf ik eigenlijk nog niet aan te denken.

Gelukkig heb ik vandaag wel een fijne ´albergue´ gevonden in Finisterre. Want Finisterre is ondanks alles toch het startpunt van de wandeling. Vanavond loop ik een paar kilometer het dorp uit om vlakbij de vuurtoren te genieten van de ondergaande zon. Even de zinnen verzetten.

Met wat gelukblijftde zon het enige dat hier aan de uiterste westrand vanEuropain het water valt.