Dag 10: Lalin-Ateneo (15 km)
´Pelegrino! Pelegrino! Pelegrino!´ Tot drie keer toe word ik nageroepen door een verontruste oma, die mij beslist niet in de richting van Santiago ziet lopen. ´Caminar a Ourense´ stel ik haar gerust. Mijn doel en looprichting zijn dan wel niet in overeenstemming met de heilige schrift, consistent zijn ze wel. Voor ons beiden (oma en ik) vooralsnog toereikend.
Ook mijn linkerknie (dezelfde als die van 4 jaar geleden) vraagt zo nu en dan om wat aandacht: een pijntje, een onbestemd gevoel. Misschien betekent het niets. Misschien is het de eerste aankondiging van een algehele fysieke ineenstorting die mij noodzaakt mijn tocht te staken. Dat is de onzekerheid van de wandelaar met te veel kilo´s, te veel kilometers en te (?) weinig training. Vooralsnog is de blessure er één van het soort ´kusje erop en verder´.
De herberg Ateneo serveert het avondeten pas om 20.30uur. Daar kan ik niet op wachten! Dus zet ik mij rond half drie aan het ´menu del dia´, geserveerd door de indrukwekkende cheffin in eigen persoon, die mij wel heel sterk aan een oud-collega doet denken: Neda (streng doch behulpzaam). Dus ben ik in het begin wat onzeker, bang om foutjes te maken in mijn aarzelend verworven nieuwe taal. Quiero el menu del dia, por favor.... Maar zie, de ensalade mixte, vino tinto, filet de ternero en de café Americano arriveren prompt. Geslaagd voor mijn examen ´menu del dia´. Oef.
Reacties
Reacties
Erg leuk om op de maandagochtend weer jouw avonturen van de afgelopen dagen te lezen René!
Elke keer een mooi moment als er weer een nieuw verhaal is. Ik zie het allemaal voor me. Heerlijk!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}