Dag 42: Caparra-Carcaboso (20 km)
Extremadura verrast. De naam van de regio (´extreem taai´) roept een beeld op van een onvergeeflijk landschap. Droog en uitgestrekt, de woestijn van Spanje. Hoe anders zijn de eerste indrukken. De wandeling door de dehesa´s (weilanden) is een genot. De uitgestrekte (dat wel) velden met verspreid ontelbaar grillige kurkeiken, met daartussen vredig grazend vee, zijn de hoogtepunten van de Vía de la Plata tot nu toe.
De onverharde paden slingeren tussen de steenmuurtjes door, zoals ze dat al sinds de Romeinse tijd doen. Daarvan getuigt de Arco de Caparra, die ik vandaag passeer. Al 2000 jaar staat deze vierpoortige toren trots in het vlakke land dat verbazingwekkend groen is. Water uit de bergen wordt door een vernuftig irrigatienetwerk van kanalen en goten naar de velden gebracht, waardoor Extremadura niet dor, maar donkergroen is.
Wel is het heet, vooral na het middaguur slaat de hitte toe. Gelukkig ben ik al om 2 uur in Carcaboso onderdak en kan ik verkoeling zoeken in bar en douche. Dus zolang de dagetappes relatief kort blijven, is het hier goed uit te houden. Wellicht wordt mijn ´taaiheid´ binnenkort toch op de proef gesteld...
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}