Dag 43: Carcaboso-Riolobos (20 km)
´s Ochtends maar weer een extra pleistertje op de kleine linkerteen, die door onachtzaamheid (niet getapet, dus beschadigd door de pleisterconstructie rond de buurteen) steeds meer aandacht begint te vragen. Dan weet je dat je wandeltocht zich in de ongewenste richting ontwikkelt. Of is het gewoon de willekeurige malheur die je nu eenmaal overkomt als je 3 maanden te voet onderweg bent? Hoe dan ook: klein ding, grote zorg.
Groot zijn ook de zorgen van de 3 wandelaars die ik aantref in bar La Pista in Riolobos, mijn eindpunt (want ik bestel er biertjes van de tap, ter beloning en afsluiting van de wandeling). Voor hen is Riolobos het halfwegpunt, gelet op de bestelling die ze doen (koffie en broodjes). Ernstig bezweet - en verhit? - vallen ze neer op het terras, na 20 km, in de wetenschap dat ze die afstand nog eens moeten afleggen tijdens het heetst van de dag.
Dit is niet goed voor je voeten, voor je moreel, en voor je relatie. Bovendien: ze zijn met z´n drieën, waardoor de kans op onderlinge irritatie 3x zo groot is als wanneer je met z´n tweeën loopt. Kortom, ik ben even getuige van een dapper sociologisch experiment, waarvoor de Vía de la Plata in augustus inderdaad ´interessante´ resultaten kan opleveren.
Zet mij dan toch maar liever in de controlegroep.
Reacties
Reacties
Toch geen nieuwe schoenen gekocht of gewoon een koppige linkerteen die zich nergens wat van aantrekt?
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}