Dag 44: Riolobos (rustdag)
Om half tien ´s ochtends begint het dan eindelijk (want aangekondigd) te regenen. Al het opgespaarde hemelwater van de afgelopen 40 dagen en 40 nachten valt in 10 minuten uit de hemel. Een hoeveelheid die uiteraard de opnamecapaciteit van de grond te boven gaat. Voeg daarbij mijn feilloze instinct voor het vinden van het laagste punt van het campingterrein bij het opzetten van de tent, en je hebt alle ingrediënten voor de noodevacuatie die volgt.
Wanneer ik zie dat de plassen rond mijn tent met de minuut dieper worden, gooi ik snel alle waardevolle spullen in mijn rugzak en vlucht door de tropische stortbui en centimeters water naar het veilige campinggebouw. Een nederlaag in kampeertermen, maar mijn spullen zijn droog en gered. De rest van mijn uitrusting haal ik even later op en bewaar ik een kartonnen doos (door de campingjuffrouw aangereikt), zodat ik nu toch echt even het gevoel heb dakloos te zijn. Mijn tent onder water gelopen, mijn bezittingen in een doos...
Moet het dan uiteindelijk toch zo eindigen voor mij? Wat waren mijn voorbereiding, mijn planning, mijn fysieke conditie? Misschien dan toch ontoereikend? Op de kartonnen doos, met daarin mijn hele bestaan, staat in dikke letters het antwoord: ´muy fragil´ (Bijzonder breekbaar)
PS: Even later houdt de bui op en zakt de zondvloed weg in de nieuwe aarde. Mijn tent staat nog fier overeind. Ik breng mijn spullen over. De tocht gaat verder.
Reacties
Reacties
Volgens yr.no krijg je zo weer wolkje zonnetje en 28 graden. Hopelijk drogen je spullen snel!
Houd moed!
Regent het 1 keer in 40 dagen en dan sta jij net verkeerd... Maar jouw bestaan daar zie ik zeker niet als muy fragil, muy forte denk ik als ik je verhalen lees.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}