Dag 52: Aljucén-Mérida (19 km)
De laatste paar dagen krijg ik het gevoel dat alles gemakkelijker gaat. Geen pijn meer tijdens het lopen (teen), de temperatuur is draaglijk geworden, de koele wind sterker, de afstanden overzienbaar, de middagen daardoor lang en lui. De routine doet zijn intrede en geeft rust.
Ik betrapte mezelf gisteren op de gedachte dat het wel weer eens ´een uitdaging´ zou zijn om een noodoplossing voor de overnachtingsplek te moeten vinden. Tot een paar dagen geleden mijn grootste angst, nu een avontuur ter afleiding. Want saai zijn de routinedagen wel. Het landschap is best aantrekkelijk, dehesa´s met olijfbomen, golvende landerijen met schapen en varkens, maar ook vaak de hele dag hetzelfde.
Misschien biedt het op routine lopen de mogelijkheid om minder te focussen op de logistiek (zo veel kilometers gelopen, zo veel water nodig, zo veel kilometersnog naar Sevilla en Tarifa) maar meer op het daadwerkelijk beléven van een uniek wandelavontuur. Volgens het kille schema met datums en percentages ben ik over vijf weken al weer thuis! Laat ik proberen die vijf weken nog wat extra kleur en inhoud mee te geven.
Reacties
Reacties
Hoi René, Je kunt mooi schrijven maar je reisverhalen zijn echt boeiend. Je verveel je nooit en ik vind het knap dat je dat volhoudt, zeker in de hitte want ik weet dat je de warmte en zon niet goed tegen kunt.
Veel plezier. Olga
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}