Dag 62: El Real de la Jara-Almadén de la Plata (14 km)
Op aanraden van mijn aardige hospita, die met mij een Spaans gesprek voert over mijn route en rugzak, bel ik in Almadén aan bij Casa El Reloj. In mijn aantekeningen staat er een streep door deze Albergue, omdat die alleen voor (echte) pelgrims bestemd zou zijn. Toch eens proberen, kijken wat er gebeurt...
Met alle Spaanse volzinnen die ik machtig ben ('No soy peregrino, soy senderista. Caminar de Santiago a Sevilla, no tengo credenciál) probeer ik de juffrouw duidelijk te maken dat ik niet tot de doelgroep van deze 'albergue de peregrinos' behoor. Maar ze wil er niets van weten. Ze wijst naar mijn mochillo (rugzak) en zegt dat ik welkom ben. Dus niet het stémpelkaartje is mijn 'credenciál', maar mijn rúgzak! Opeens gaan er - in gedachten - talloze deuren voor mij open. De gastvrijheid geldt niet de gelovige, maar de geradbraakte! Na de 14 km van vandaag voldoe ik nauwelijks aan die beschrijving, maar je begrijpt het punt.
Overigens ben ik niet de enige 'martelaar' in dit huis. Naast twee Nederlandse wandelaarsters hangt er boven mijn bed een beeldje van een jongeman op een soort kruispunt. Vertwijfelde blik, pijnlijke voeten. Overduidelijk een wandelaar. Hij spreidt zijn armen, alsof hij wil zeggen: kom, ik weet hoe het voelt, wandelaar. vandaag doodgegaan, maar heus, geloof me, morgen sta je gezond weer op.
Reacties
Reacties
Er hangen twee Nederlandse wandelaarsters boven je bed? :-|
Ja, het wordt elke dag weer een beetje gekker. Ook de close-reader moet zich hier kunnen vermaken :)
Prachtig die houten wandelaar boven je bed, humor!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}